Een haring met hagelslag alstublieft

Hoi allemaal,

Een laatste bericht op mijn blog, want ik ben al meer dan vier maanden weg en het einde van mijn reis is nu in zicht. Hoe gaat het met jullie daar in Nederland. Ik zag op Internet dat het nog steeds heel koud is. Zullen we gewoon met z’n allen nog een paar weekjes Fiji boeken :-)?

Ook de laatste twee weken van onze reis hebben we veel ondernomen. Zo hebben we een wandeling van bijna twintig km gelopen in Tongariro National Park. Dit is vulkanisch gebied en hier vind je onder andere Mount Doom uit de film ‘The Lord of the Rings’. Vanwege de hitte begin je om zes uur ’s ochtends met wandelen, dus je moet er wel wat voor over hebben :-). Het eerste stuk van de wandeling is vooral veel klimmen. Na bijna twee uur lopen hadden we pas zes km afgelegd! Op een gegeven moment kom je op een vlakker stuk waar je even kan bijkomen. Dat heb je ook wel nodig, want daarna ga je naar de Red Crater en deze vormde het hoogste punt van onze klim (1886 meter, gestart op 1150 meter). Op de top wordt je wel beloond met een super uitzicht op Mount Doom, kraters, de Emerald Lakes (vulkanische meren) en Blue Lake (vulkanisch meer)! De meren waren geweldig van kleur, zo helderblauw. Het ruikt wel wat minder aangenaam door de zwavel (rotte eieren!). Van een hoogte van 1886 meter zijn we vervolgens afgedaald naar het eindpunt op 750 meter. In totaal zijn we zes uur en vijftien minuten onderweg geweest!

We zijn wat langer in deze omgeving van Nieuw-Zeeland gebleven, want er is hier veel te zien, waaronder Orakei Korako. Dit is een thermisch gebied wat inhoudt dat er van alles uit de grond komt, hihi. Het is raar om je voor te stellen, maar je loopt dan opeens langs bronnen met kokend water, je ruikt de zwavel en ziet geisers en modderpoelen in het landschap. Voor dit gebied moest je entree betalen, omdat het heel speciaal is, maar deze natuurverschijnselen zie je hier vaker. Zo hebben we in de stad Rotorua een park bezocht waar hele stukken afgezet waren vanwege borrelende modderpoelen, stomende bronnen en je kon er zo lekker in een warm bad gaan zitten.

In Rotorua zijn we ook naar Whakarewarewa Thermal Village geweest. Een dorp waar nog Maori’s (oorspronkelijke bewoners) wonen en waar je een beeld krijgt van hoe zij leven en leefden. Hier hebben we een optreden gezien met traditionele Maori dansen, 'Hangi' (traditioneel gerecht) taart gegeten en uitleg gekregen over hoe de mensen hier leven op de thermische grond. Ook in het dorpje barst het van de warme bronnen (de grond voelt hier warm aan en op sommige plekken kon je je hand echt niet op de grond leggen zo warm) en deze gebruiken ze voor het klaarmaken van eten, het verwarmen van hun huizen en als badwater. Vanwege de thermische activiteit ruikt het in Rotorua wel constant naar rotte eieren :-).
Naast de geur van rotte eieren hebben we onszelf ook nog door de Waitomo Caves geworsteld. We hebben een tripje door deze grotten gemaakt om ‘glowworms’ (lichtgevende larven) te zien, maar we wilden het graag wel wat avontuurlijk, dus hebben we ons in een wetsuit gehesen en hebben een twee uur lange tocht door de grot gemaakt. Via een hele nauwe ingang naar beneden afgedaald om vervolgens over rotsen te klimmen, door het water te lopen en te zwemmen, op een 'tube' (binnenband van een vrachtwagenwiel) te varen, door hele nauwe openingen en gangen te kruipen en we gingen op onze rug een stroomversnelling af. De glowworms vormden allemaal kleine lichtjes in de grot. Toen iedereen zijn lichtje uitdeed, was het zooooo mooi om te zien: duizenden kleine lichtjes in het donker.

In het Kiwi House Native Bird Park in Otorohanga eindelijk Kiwi’s gespot. Grappig beestje hoor, waggelt een beetje rond met z’n veel te grote bips en te lange snavel. Oh ja pa, de kippen en hanen zijn hier brutaal :-). Zitten we heel relaxed ergens een bammetje te eten, trekken ze het brood zo van je bord af. Zijn jouw kippen toch maar netjes opgevoed hè :-)?

Na het midden van het land en de westkust bezocht te hebben, zijn we naar het oosten gereden. Via Tauranga en Mt Maunganui, lekker op het strand liggen!, zijn we naar Hot Water Beach gereden. Op dit strand spelen zich eigenlijk de taferelen af die we vaak genoeg ook op Zandvoort zien: mensen die een kuil graven. Alleen hier vullen die gaten zich met warm water waarin je vervolgens lekker gaat liggen. Je moet wel rekening houden met het tij, dus voor ons hield dat in dat de wekker om kwart over vijf afging. Stonden we daar in het donker met het slaap nog in onze ogen en de schep in de hand, haha. Wij met ons goede gedrag naar het strand waar al een paar andere mensen waren. Het leek me relaxed om niet te dicht op ze te gaan zitten, maar onze kuil een paar meter verderop te graven. We hadden ze beter kunnen volgen, want zij lagen lekker en iedereen die na ons kwam, lag daar ook snel in zijn badje en dat van ons werd eerst snel weggespoeld en het tweede was zo warm dat we er niet in konden liggen en de zee kon de kuil niet bereiken. Op een gegeven moment koelde het iets af, lag On er even in en toen kwam er een hele grote golf...... Weg kuil, haha. Toen waren we er klaar mee, dus op naar Cathedral Cove, een formatie van kalksteen aan een sprookjesachtige baai.

Vanuit het oosten door naar het noorden van het eiland, want in Waipoua Kauri Forest staan bomen van duizenden jaren oud. Tane Mahuta en Te Matua Ngahere zijn Kauri bomen met respectievelijk een hoogte van 51 en 30 meter en een omvang van 13,8 en 16,4 meter! Heel indrukwekkend om zulke enorme bomen te zien en wat voel je je dan klein zeg.

Huppakee, de Wicked bus weer in naar Waitangi. We waren daar op zes februari en dan is het ‘Waitangi Day’. Op deze dag wordt het ontstaan van de natie Nieuw-Zeeland gevierd, want op zes februari 1840 werd de ‘Treaty of Waitangi’ getekend tussen de Maori’s en de Britten waardoor het land onder Brits bestuur kwam. Er was een groot feest met allemaal speciale evenementen, waaronder een ceremonie op het water met 'Waka’s' (Maori kano’s). Ook alles nog even vanuit de lucht bekeken, want we zijn namelijk UIT EEN VLIEGTUIG GESPRONGEN!, maar wees gerust er was ook sprake van een parachute, hihi. We hebben dus een skydive gedaan boven de Bay of Islands vanaf 12000 feet (3,7 km). Helemaal geweldig! Je gaat eerst een heel klein vliegtuigje in (geen stoelen, je kan niet staan en er is plaats voor maximaal vier man) en tijdens de vlucht word je ‘vastgebonden’ aan je instructeur. Na een tochtje van 25 minuten met een prachtig uitzicht boven zo’n 150 eilanden, de zee, bergen en kleine dorpjes gaat het deurtje open en dan val je met 200 km per uur (oftewel 55 meter per seconde oftewel tweeënhalve km in 45 seconden) naar beneden! Na 45 seconden gaat de parachute open en kan je ontspannen om je heen kijken en genieten van het uitzicht. We vonden het helemaal geweldig en alles staat op DVD, dus wie ons wilt zien springen en schreeuwen of dit hele verhaal simpelweg niet gelooft, kan langskomen :-).

De dagen daarna hebben we het wat rustiger aangedaan. We hebben Auckland verkend, lekker sushi gegeten in het park (je kan hier echt super goed sushi eten!), het busje schoongemaakt en ingeleverd. Bye, bye Wicked.

We hebben elf uur gevlogen en zijn nu in Hong Kong. Na maanden in hostels met ‘bed bugs’ of ‘kraters’ in het matras en in ons busje te hebben geslapen, zitten we even relaxed in een hotel (****). De komende dagen gaan we Hong Kong verkennen. We zijn benieuwd!

Daarna op naar de haring met uitjes, boerenkool met worst, hagelslag en iedereen die ik de afgelopen maanden zo gemist heb. Mam, je mag bijna stoppen met aftellen! Voor iedereen die de afgelopen maanden reacties heeft geplaatst op mijn blog: erg leuk om ze te ontvangen, ik heb vaak hard zitten lachen in internetcafés vanwege de reacties en vond het fijn om te kunnen lezen hoe het met jullie ging daar aan de andere kant van de wereld!

Tot snel! Kus Ka